Υπάρχει αδιαμφισβήτητα μία... ονειρική, κινηματογραφικής υφής γοητεία στην εικόνα της πτήσης μαχητικών
αεροσκαφών - τυχαίο είναι που όλα τα οκτάχρονα αγοράκια, ερωτηθέντα το γνωστό "τί θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις", απαντούν συνήθως... "πιλότοι"; Οι εταιρείες του gaming το γνωρίζουν δεκαετίες τώρα, εξ ου και τα πολυάριθμα simulators που έχουν κυκλοφορήσει με τα χρόνια. Τί γίνεται όμως όταν κάποιος θέλει να "βιώσει" τις συγκινήσεις μιας "μονομαχίας στον αέρα", χωρίς να... μάθει πραγματικά να ελέγχει αεροπλάνο με manual 1500 σελίδων; Ε, εκεί αναλαμβάνουν τίτλοι όπως τα Ace Combat της Namco, τα οποία προσφέρουν απλό χειρισμό αλλά την "τηλεοπτική" δράση που κατέστησε τόσο δημοφιλή το Top Gun στη δεκαετία του '80. Το Ace Combat 6 στο Xbox 360, πάντως, πριν από 18 μήνες απέδειξε ότι αυτά τα "απλοϊκά" simulators με έμφαση στην αδρεναλίνη μπορούν να είναι άκρως διασκεδαστικά και εντυπωσιακά. Και η Ubisoft φιλοδοξεί να αποδείξει το ίδιο αυτόν τον καιρό με τη δική της πρόταση, το HAWX, εμπλέκοντας και το όνομα του Tom Clancy για εμπορικους λόγους και μόνο. Μπορεί η γαλλική εταιρεία, εν έτει 2009, να αποδείξει το ίδιο;
Το σενάριο δεν έχει βέβαια ουσιαστική σημασία. Αρκεί να αναφέρει κανείς πως οι παίκτες αναλαμβάνουν το ρόλο ενός πιλότου μαχητικών που, αφού τελείωσε την καριέρα του στην αεροπορία των ΗΠΑ, συμμετείχε ως μισθοφόρος σε μία πολυεθνική παραστρατιωτική οργάνωση - για να την αποποιηθεί στη συνέχεια και να πολεμήσει και πάλι για τις ΗΠΑ (ουδέν σχόλιο). Οι αερομαχίες στις οποίες θα κληθούν να συμμετάσχουν οι gamers ακολουθούν την όποια υπόθεση σε τοποθεσίες όπως το Ρίο ντε Τζανέιρο, το Λος 'Αντζελες, το Τόκιο, την Ουάσινγκτον και το ακρωτήριο Κανάβεραλ, όπου θα πρέπει να φέρουν σε πέρας διαφόρων ειδών αποστολές για να ολοκληρώσουν αρχικά το τμήμα του HawX για έναν παίκτη. Δεκαεννέα είναι αυτές οι αποστολές και, ευτυχώς, μπορούν να παιχθούν όλες συνεργατικά online με φίλους... γιατί ομολογουμένως αυτός είναι απείρως πιο διασκεδαστικός τρόπος να τις ολοκληρώσει κανείς, σε σχέση με τον αντίστοιχο που στηρίζεται στην τεχνητή (όχι ακριβώς εντυπωσιακή) νοημοσύνη των συναδέλφων πιλότων που ελέγχει ο Η/Υ.
Το πρόβλημα με το HAWX, ωστόσο, δεν βρίσκεται τόσο στις αποστολές - αν και αυτές θα μπορούσαν να χαρακτηρίζονται από περισσότερη ποικιλία και να προσφέρουν περισσότερη πρόκληση, αντί απλώς να θέτουν στον παίκτη περιορισμούς και όχι πιο δύσκολους στόχους. Βρίσκεται στο γεγονός ότι η Ubisoft Bucharest, που ανέπτυξε τον τίτλο, μάλλον... παραπήρε στα σοβαρά τις συστάσεις του τμήματος marketing της γαλλικής εταιρείας για "φιλικό προς τις μάζες gameplay". Το HAWX όχι απλώς δεν επιδιώκει πουθενά το ρεαλισμό, τον... αποφεύγει επιδεικτικά: όλα τα αεροπλάνα δίνουν σχεδόν την ίδια αίσθηση στο χειρισμό (κι ας διαφέρουν καταφανώς στο σχεδιασμό και τα πλεονεκτήματα), φέρουν αμέτρητα πυρομαχικά και μπορούν να εκτελέσουν οποιουδήποτε είδους ελιγμό (ακόμη και τους είδους που περιφρονεί παντελώς τους νόμους της φυσικής). Συν τοις άλλοις, το σύστημα Enhanced Reality System που ο τίτλος επικαλείται ως νεωτερισμό, έχει μεν ένα ενδιαφέρον (ο παίκτης πρέπει να ακολουθήσει τέλεια μία συγκεκριμένη πορεία προς το στόχο του), αλλά πρακτικά... διευκολύνει ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
Τουλάχιστον, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως το HAWX δεν δείχνει εντυπωσιακό όσο οι παίκτες αφήνουν τα αυτόματα συστήματα εντοπισμού και τους πυραύλους να... "κάνουν τη μισή δουλειά". Τα γραφικά του είναι πολύ όμορφα σχεδιασμένα: τα αεροπλάνα δείχνουν υπέροχα από τις εξωτερικές κάμερες και οι περισσότερες τοποθεσίες χρησιμοποιούν δεδομένα από δορυφόρους για να δώσουν μία αίσθηση όντως πειστική στη γεωγραφία του εδάφους (έστω κι αν φαντάζουν "άδειες" και "φτωχές όσο τα... Google Maps ενίοτε). Οι εκρήξεις και τα διάφορα εφέ είναι εξίσου εντυπωσιακά - πάντως σε υψηλές αναλύσεις θα χρειαστεί ισχυρότατο PC, προκειμένου να απολαύσει κανείς αυτά τα γραφικά σε ομαλή κίνηση και κάθε λεπτομέρεια ενεργοποιημένη. Ο ήχος κινείται σε χαμηλότερα επίπεδα, με ποιοτικά εφέ αλλά κοινότυπη μουσική και μέτρια απόδοση διαλόγων. Ο χειρισμός είναι άμεσος (έστω κι αν οι ενστάσεις μας για τον αντιρεαλιστικό του χαρακτήρα παραμένουν), ενώ οι ρυθμίσεις που μπορεί να κάνει ο παίκτης σε όλα τα παραπάνω είναι σαφώς ικανοποιητικές.
Τί μένει, ωστόσο, να υπογραμμίσει ως λόγο αγοράς κανείς στο HAWX, αν το gameplay του δεν προσφέρει αληθινή πρόκληση; Οι φανατικοί θιασώτες όλων όσων έχουν να κάνουν με την πολεμική αεροπορία σίγουρα θα ασχοληθούν αρκετά με τον τίτλο ώστε (μέσα από το βαθμολογικό σύστημα που αυτός υιοθετεί) να αποκαλύψουν τα 50 διαφορετικά αεροπλάνα και τον οπλισμό που μπορούν να χρησιμοποιήσουν - οπότε ένας αριθμός ωρών ενασχόλησης γι' αυτούς είναι εξασφαλισμένος. Το Gamespin υποθέτει πως λόγος αγοράς μπορεί να είναι πάντοτε και η συμμετοχή στις online μονομαχίες, που προσφέρονται με τη μορφή Team Deathmatch μόνο για την ώρα (η Ubisoft έχει υποσχεθεί κι άλλες στο μέλλον... χωρίς να διευκρινίσει αν θα διατεθούν δωρεάν ή όχι). Ως έχει, ωστόσο, το HAWX έχει το εξής πρόβλημα: δεν μπορεί να διεκδικήσει το ενδιαφέρον του ευρύτερου κοινού λόγω του μονότονου gameplay του (όλοι ξέρουμε πόσο γρήγορα... βαριούνται οι casual gamers) και δεν μπορεί να "κοιτάξει στα μάτια" όσους αληθινά αγαπούν τις ρεαλιστικές πτήσεις, γιατί όλα του τα στοιχεία συγκλίνουν προς το αντίθετο. Ενοικίαση για ένα Σαββατοκύριακο; Ίσως. Περισσότερα;
Το σενάριο δεν έχει βέβαια ουσιαστική σημασία. Αρκεί να αναφέρει κανείς πως οι παίκτες αναλαμβάνουν το ρόλο ενός πιλότου μαχητικών που, αφού τελείωσε την καριέρα του στην αεροπορία των ΗΠΑ, συμμετείχε ως μισθοφόρος σε μία πολυεθνική παραστρατιωτική οργάνωση - για να την αποποιηθεί στη συνέχεια και να πολεμήσει και πάλι για τις ΗΠΑ (ουδέν σχόλιο). Οι αερομαχίες στις οποίες θα κληθούν να συμμετάσχουν οι gamers ακολουθούν την όποια υπόθεση σε τοποθεσίες όπως το Ρίο ντε Τζανέιρο, το Λος 'Αντζελες, το Τόκιο, την Ουάσινγκτον και το ακρωτήριο Κανάβεραλ, όπου θα πρέπει να φέρουν σε πέρας διαφόρων ειδών αποστολές για να ολοκληρώσουν αρχικά το τμήμα του HawX για έναν παίκτη. Δεκαεννέα είναι αυτές οι αποστολές και, ευτυχώς, μπορούν να παιχθούν όλες συνεργατικά online με φίλους... γιατί ομολογουμένως αυτός είναι απείρως πιο διασκεδαστικός τρόπος να τις ολοκληρώσει κανείς, σε σχέση με τον αντίστοιχο που στηρίζεται στην τεχνητή (όχι ακριβώς εντυπωσιακή) νοημοσύνη των συναδέλφων πιλότων που ελέγχει ο Η/Υ.
Το πρόβλημα με το HAWX, ωστόσο, δεν βρίσκεται τόσο στις αποστολές - αν και αυτές θα μπορούσαν να χαρακτηρίζονται από περισσότερη ποικιλία και να προσφέρουν περισσότερη πρόκληση, αντί απλώς να θέτουν στον παίκτη περιορισμούς και όχι πιο δύσκολους στόχους. Βρίσκεται στο γεγονός ότι η Ubisoft Bucharest, που ανέπτυξε τον τίτλο, μάλλον... παραπήρε στα σοβαρά τις συστάσεις του τμήματος marketing της γαλλικής εταιρείας για "φιλικό προς τις μάζες gameplay". Το HAWX όχι απλώς δεν επιδιώκει πουθενά το ρεαλισμό, τον... αποφεύγει επιδεικτικά: όλα τα αεροπλάνα δίνουν σχεδόν την ίδια αίσθηση στο χειρισμό (κι ας διαφέρουν καταφανώς στο σχεδιασμό και τα πλεονεκτήματα), φέρουν αμέτρητα πυρομαχικά και μπορούν να εκτελέσουν οποιουδήποτε είδους ελιγμό (ακόμη και τους είδους που περιφρονεί παντελώς τους νόμους της φυσικής). Συν τοις άλλοις, το σύστημα Enhanced Reality System που ο τίτλος επικαλείται ως νεωτερισμό, έχει μεν ένα ενδιαφέρον (ο παίκτης πρέπει να ακολουθήσει τέλεια μία συγκεκριμένη πορεία προς το στόχο του), αλλά πρακτικά... διευκολύνει ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
Τουλάχιστον, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως το HAWX δεν δείχνει εντυπωσιακό όσο οι παίκτες αφήνουν τα αυτόματα συστήματα εντοπισμού και τους πυραύλους να... "κάνουν τη μισή δουλειά". Τα γραφικά του είναι πολύ όμορφα σχεδιασμένα: τα αεροπλάνα δείχνουν υπέροχα από τις εξωτερικές κάμερες και οι περισσότερες τοποθεσίες χρησιμοποιούν δεδομένα από δορυφόρους για να δώσουν μία αίσθηση όντως πειστική στη γεωγραφία του εδάφους (έστω κι αν φαντάζουν "άδειες" και "φτωχές όσο τα... Google Maps ενίοτε). Οι εκρήξεις και τα διάφορα εφέ είναι εξίσου εντυπωσιακά - πάντως σε υψηλές αναλύσεις θα χρειαστεί ισχυρότατο PC, προκειμένου να απολαύσει κανείς αυτά τα γραφικά σε ομαλή κίνηση και κάθε λεπτομέρεια ενεργοποιημένη. Ο ήχος κινείται σε χαμηλότερα επίπεδα, με ποιοτικά εφέ αλλά κοινότυπη μουσική και μέτρια απόδοση διαλόγων. Ο χειρισμός είναι άμεσος (έστω κι αν οι ενστάσεις μας για τον αντιρεαλιστικό του χαρακτήρα παραμένουν), ενώ οι ρυθμίσεις που μπορεί να κάνει ο παίκτης σε όλα τα παραπάνω είναι σαφώς ικανοποιητικές.
Τί μένει, ωστόσο, να υπογραμμίσει ως λόγο αγοράς κανείς στο HAWX, αν το gameplay του δεν προσφέρει αληθινή πρόκληση; Οι φανατικοί θιασώτες όλων όσων έχουν να κάνουν με την πολεμική αεροπορία σίγουρα θα ασχοληθούν αρκετά με τον τίτλο ώστε (μέσα από το βαθμολογικό σύστημα που αυτός υιοθετεί) να αποκαλύψουν τα 50 διαφορετικά αεροπλάνα και τον οπλισμό που μπορούν να χρησιμοποιήσουν - οπότε ένας αριθμός ωρών ενασχόλησης γι' αυτούς είναι εξασφαλισμένος. Το Gamespin υποθέτει πως λόγος αγοράς μπορεί να είναι πάντοτε και η συμμετοχή στις online μονομαχίες, που προσφέρονται με τη μορφή Team Deathmatch μόνο για την ώρα (η Ubisoft έχει υποσχεθεί κι άλλες στο μέλλον... χωρίς να διευκρινίσει αν θα διατεθούν δωρεάν ή όχι). Ως έχει, ωστόσο, το HAWX έχει το εξής πρόβλημα: δεν μπορεί να διεκδικήσει το ενδιαφέρον του ευρύτερου κοινού λόγω του μονότονου gameplay του (όλοι ξέρουμε πόσο γρήγορα... βαριούνται οι casual gamers) και δεν μπορεί να "κοιτάξει στα μάτια" όσους αληθινά αγαπούν τις ρεαλιστικές πτήσεις, γιατί όλα του τα στοιχεία συγκλίνουν προς το αντίθετο. Ενοικίαση για ένα Σαββατοκύριακο; Ίσως. Περισσότερα;
Μάλλον όχι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου